از نظر متون دینی و روایات بویژه روایات نقل شده در اصول کافی، جایگاه امام غایب(عج) به گونه‌ای است که غیر از وظایف و شؤونی که در ارتباط با مردم به عنوان رهبری و پاسخگویی به پرسشهای آنها دارند، حجت الهی در هر زمان و واسطه فیض الهی محسوب می‌شوند. بنابراین، معنای این سخن آن است که امام غایب(عج) غیر از وظایف اصلی خود، لنگر آسمان و زمین و بهانه خلقت معرفی می‌شوند.

در روایات ما بویژه در جلد نخست اصول کافی آمده است که اگر حجت الهی در روی زمین نباشد، زمین اهل خود را فرو می‌برد. این یعنی جایگاه امام عصر(عج) بسیار رفیع و بلند و خلقت آسمان و زمین و تداوم حیات و بقای آن وابسته به وجود ایشان به عنوان انسان کامل در زمین است.

تعبیر دیگر روایتی است که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «اهل بیت(ع) من مایه امنیت اهل زمین هستند.» یعنی وجود آنها امنیت اهل زمین را تامین می‌کند و اگر نباشند نه زمینی باقی می‌ماند نه اهل آن.